As persoas maiores no medio rural enfróntanse a unha tripla discriminación que as coloca nunha situación de vulnerabilidade e dificultade diaria. Este fenómeno non só se reflicte na súa idade, senón tamén nas condicións estruturais e sociais que agravan a súa situación.
Un dos principais retos aos que se enfrontan é o illamento e a soidade non desexada. Moitas veces, a falta de contacto e a escasa vida social nas zonas rurais impiden que as persoas maiores manteñan vínculos sociais ou participen activamente na súa comunidade. A este illamento súmase a falta de accesibilidade, xa que moitos núcleos rurais carecen de infraestruturas adaptadas, facendo difícil o acceso a servizos básicos ou a simples desprazamentos.
A limitación nos transportes é outro factor que agrava a súa situación. A escasa conectividade coas áreas urbanas ou mesmo entre os diferentes pobos fai que moitas persoas maiores non poidan acceder facilmente a hospitais, centros de saúde, ou actividades culturais e sociais, o que agrava o seu illamento.
A escaseza de recursos no rural tamén é unha realidade que afecta directamente a este colectivo. A falta de servizos de atención a maiores, a escasa oferta de actividades e a difícil accesibilidade aos servizos sociais son factores que dificultan a súa calidade de vida. Tamén, moitas persoas maiores se ven na dependencia de familiares ou profesionais para realizar tarefas diarias, algo que non sempre é posible debido á escaseza de apoio ou á falta de recursos económicos.
As dificultades económicas son outra barreira fundamental. Moitas persoas maiores, especialmente aquelas que viven en situación de pobreza ou que teñen pensións limitadas, non poden facer fronte aos custos da atención sanitaria, os servizos sociais ou mesmo ás necesidades básicas. A falta de acceso a estas axudas vese reflectida nunha maior discriminación económica e social.
Que podemos facer nós?
Para combater esta discriminación múltiple, é fundamental actuar a nivel comunitario. O fomento dos vínculos veciñais e a evitación do individualismo son clave para mellorar a calidade de vida das persoas maiores. A construción de redes comunitarias solidarias e inclusivas permite que todos os membros da comunidade se coidan mutuamente, promovendo a participación activa das persoas maiores na vida social e cultural do rural.
Unha das principais accións que podemos tomar é fomentar proxectos de apoio social que faciliten a accesibilidade, mellorando a conectividade e facendo máis accesibles os servizos de saúde e os recursos culturais. Tamén debemos apoiar a formación de grupos de apoio que loiten contra a soidade, promovendo encontros sociais, actividades de lecer e voluntariado para acompañar ás persoas maiores.
En resumo, a discriminación das persoas maiores no rural é un problema complexo que precisa dun compromiso colectivo para mellorar as súas condicións de vida. Só a través do traballo en comunidade e a creación de redes de apoio podemos combater a súa situación e garantir que as persoas maiores teñan as mesmas oportunidades e dereitos que calquera outra persoa, sen importar onde vivan.

Mañá 4 de decembro ás 12h está prevista a visita da Directora Xeral de Persoas con Discapacidade, Begoña Abeijón e do Direcor Xeral de Inclusión, Arturo Parrado ó Centro de Día Lodoselo así como a outras dependencias do CDR neste pobo. Aproveitaremos a visita para inaugurar unha cartelería na entrada do Xardín Sensorial preparada, sobre todo, pensando nas persoas invidentes. 
Esta actuación enmárcase dentro do programa “Envellecemento inclusivo e activo no rural”, financiado pola Consellería de Política Social e Igualdade da Xunta de Galicia, dentro da subvención destinada á realización de programas de interese social con cargo á asignación tributaria do 0,7% do IRPF.