Accesibilidad

Noticias 

© CDR O Viso | 05/01/2021 | C. Reyes 2021

Cómplices dunha causa solidaria

Hostalaría, asociacionismo, servizos sociais...

05/01/2021 | A Limia

A recén creada Asociación de hostaleiros de Xinzo que preside Alberto Rúa (responsable do bar Espolón) e os bares promoveron unha campaña de recollida de xoguetes en colaboración con algunhas asociacións xuvenís.

Os servizos sociais do Concello de Xinzo e as educadoras do CDR O Viso encargáronse de revisar, embalar e repartilos adecuadamente entre as familias desfavorecidas para que ningún nen@ quedara sen agasallos este día tan sinalado na nosa tradición.

O Concelleiro Alberto Martínez Morales facía un agarimoso agradecemento a todas as persoas que participaron nesta campaña  declarando que outro mundo é posible se todas as persoascolaboramos.

O reparto chegou a máis de corenta familias. Contribuír con esta complicidade para que nenas e nenos en situación vulnerable reciban algún obsequio ven a ser unha achega máis a facermos un mundo máis xusto e fraterno.

LAS ABARCAS DESIERTAS

   Por el cinco de enero,
cada enero ponía
mi calzado cabrero
a la ventana fría.

   Y encontraban los días,
que derriban las puertas,
mis abarcas vacías,
mis abarcas desiertas.

   Nunca tuve zapatos,
ni trajes, ni palabras:
siempre tuve regatos,
siempre penas y cabras.

   Me vistió la pobreza,
me lamió el cuerpo el río,
y del pie a la cabeza
pasto fui del rocío.

   Por el cinco de enero,
para el seis, yo quería
que fuera el mundo entero
una juguetería.

   Y al andar la alborada
removiendo las huertas,
mis abarcas sin nada,
mis abarcas desiertas.

   Ningún rey coronado
tuvo pie, tuvo gana
para ver el calzado
de mi pobre ventana.

   Toda gente de trono,
toda gente de botas
se rió con encono
de mis abarcas rotas.

   Rabié de llanto, hasta
cubrir de sal mi piel,
por un mundo de pasta
y unos hombres de miel.

   Por el cinco de enero,
de la majada mía
mi calzado cabrero
a la escarcha salía.

   Y hacia el seis, mis miradas
hallaban en sus puertas
mis abarcas heladas,
mis abarcas desiertas.


En enero de 1937 Miguel Hernández publicó este poema para apoyar la campaña del Socorro Rojo Internacional que recogía donativos para que todos los niños tuvieran un juguete:

Arquivada en:
Infórmate > Noticias